Laatste stuk China
Dunguang, Xian en Beijing.
Ook in Dunguang is het nog flink warm. Wel weer wat meer Chinezen. De stad ligt aan de rand van de woestijn en vanuit de binnenstad zie je enorme zandduinen. Het rare ervan is dat je op een brug over een brede rivier staat als je ze ziet. Zo dicht liggen de rivier en de droogte naast elkaar. 's Avonds is het langs de rivier prachtig verlicht en flaneert iedereen er langs. Ook word er regelmatig samen geoefend op muziek.
Vanuit Dunguang zijn we naar de Mogao-grotten geweest. Dit is een rotswand in de woestijn waar men bijna 1000 grotten heeft uitgehouwen en waar dan kleine Boeddha tempels van zijn gemaakt. Mooi om te zien, we mochten er niet fotograferen. Dus jullie zullen me op mijn woord moeten geloven. Ook waren er ontelbaar veel chinezen. Eigenlijk voor het eerst op deze reis. Er schijnen er gemiddeld ruim 6000 per dag te komen. Voor ons was de drukte wel wennen. Afgelopen maanden waren we vaak alleen bij allerlei attracties.
Vanuit Dunguang zijn we eerst met de bus naar Yiajuguang gereisd (6 uur). Daar hebben we het meest Westelijke oude Chinees fort bekeken. Dat is helemaal gerestaureerd en heeft iets weg van een kermis. Veel souveniertjes en opnieuw weer veel chinezen. Maar goed in deze buurt begint ook de Chinese muur en dan is het wel belangrijk. Vanuit hier weer een nachttrein naar Xian. De dagen raken door die nachttreinen wel wat in war.
Xian is eigenlijk het eind of beginpunt van de zijderoute. Dat willen ze wel weten. Overal zie je kamelen en karavanen, niet echt natuurlijk. Maar daarnaast hebben ze hier ook het terracottaleger! Natuurlijk zijn we daarheen geweest. Indrukwekkend hoe groot dat is. En ze zijn er nog steeds niet klaar mee om alles op te graven.
Wel apart is het om bij zo'n belangrijk Chinees monument alleen maar westerse horeca te zien: Starbucks, Subway, Macdonalds en Haagen-Dasz. Het leek de Efteling wel.
Na dit indrukwekkende leger nam Luc ons mee naar nog een opgraving. Nog een leger maar dan voor een latere keizer. Blijkbaar hadden ze toen de gewoonte om dat zo te doen. Dit leger is minstens zo groot, en ze hebben er nog maar een tiende van opgegraven. Alleen de schaal van de beelden is kleiner. Daarnaast hebben ze behalve paarden ook hele kuddes koeien, varkens en schapen. Ook zijn er dit keer vrouwenfiguren bij en ook kooktoestellen en dergelijke. Weer heel bijzonder.
Xian is een gezellige stad. Ons hotel was vlak bij de Bell tower. In de buurt was nog een moslimwijk met de gezellige sfeer van kebabtentjes. En ook een mooie moskee met een al wat Chinese sfeer.
De stad is omringt door een oude muur waar je overheen kunt wandelen of fietsen. Ik heb er een stuk over gelopen en dan zie je goed het verschil tussen de oude en de nieuwe stad. De laatste heeft erg veel hoge flats. Dat moet ook wel want er wonen 6 miljoen mensen. Ook in de oude stad is nog een artiestenwijk. Daar verkopen ze schilderijen maar ook veel penselen om te kalligraferen. Nooit geweten dat daar zoveel diktes in zijn. En natuurlijk veel verschillende papiersoorten.
Naast al die oude dingen is Xian ook een nieuwe stad met veel moderne winkels. Ze maken veel reclame. Medewerkers staan op straat als marktkooplui om mensen binnen te krijgen. Of ze lopen als Teletubbie poppetjes rond.
Na Xian nog een keer de nachttrein naar Beijing (of Peking). Dat is echt een wereldstad! Met ruim 20 miljoen inwoners. En die hebben tegenwoordig allemaal een auto ipv een fiets dus er is in het verkeer geen doorkomen aan. Als voetganger ben je hier helemaal vogelvrij. Zelfs als het voetgangerslicht op groen staat moet je nog erg opletten dat ze je niet van de sokken rijden. Gelukkig zijn er vaak onderdoorgangen bij drukke wegen.
De lucht is hier ook meestal grijs van de smog. Onze eerste dag hadden we geluk toen scheen de zon echt. Ik heb de verboden stad opnieuw bezocht en deze was nog net zo mooi als vorige keer. Ook hebben ze een nieuwe moderne schouwburg gebouwd. Ook deze konden we bezoeken. Heel erg mooi en weer eens wat anders na alle oude bezienswaardigheden.
Gisteren een excursie naar de muur gemaakt. Dit keer naar een minder bekend punt en we konden een aantal kilometer over de muur lopen naar een ander punt. Zwaar vanwege de steile stukken maar tegelijkertijd ook indrukwekkend dat ze dat zo lang geleden al konden bouwen.
Nu nog de tijd om nog wat van de stad te zien en wat inkopen te doen. Morgenavond ga ik afscheid nemen van deze vakantie en vliegen we weer naar huis. Het is vlug voorbij gegaan maar ik heb ook heel wat indrukken opgedaan. Als ik terugkijk heb ik wel heel veel beleefd.
Tot snel,
Hanneke
Kashgar en Turpan
Zoals ik de vorige keer al schreef zitten we nu in China. Wel een enorme overgang. Onze laatste ochtend in Kirgizië vroor het nog en toen we in de middag in Kashgar aankwamen was het daar 30 graden.
Vanuit de stille bergen in een drukke stad. Wel weer een hotel maar deze was wat shabby. Slecht onderhouden. Maar goed we slapen er alleen. Deze stad heeft nog wel veel weg van een Kirgizische. Er wonen hier veel Oeigoeren en die zijn net als de Kirgiezen islamitisch. Maar alle opschriften zijn Chinees en je ziet ook veel Chinezen.
Het eten is meestal Oeigoers, soms Chinees, het ligt aan het restaurant. We hebben een aantal keren Oeigoers gegeten. Dan bestel je een soort eten voor alle personen die aan tafel zitten. Bij Chinees bestel je een aantal gerechten waar iedereen aan tafel van eet. Alles natuurlijk met stokjes! Het bestellen is ook een hele klus. Want de taal is hier niet bruikbaar. Dus komen er handen en voeten, halve toneelstukjes en interventies van omstanders aan te pas. Een keer bestelden een paar groepsgenoten duif, wat hier een delicatesse is. Kregen ze in eerste instantie varkenspoten! Na wat gefladder en de hulp van de buurman van het restaurant kwam er toch duif op tafel. Zelf had ik noedelsoep, waarschijnlijk van de duif getrokken met een duiveneitje erin.
We zitten in de oude stad en die zijn ze helemaal aan het restaureren. Het wordt mooi en het is een gezellige stad. Smalle straatjes en erg veel handwerkslieden aan het werk. Zo zagen we een smid, de bakker, kleermakers en nog veel meer.
Ook staat er nog een groot standbeeld van Mao en er is een groot park waar iedereen van de schaduw geniet. Al met al ben je niet snel uitgekeken.
We zijn ook nog naar een veemarkt geweest. Leuk om te zien hoe er gehandeld wordt maar er wordt hier wel anders omgesprongen met de beesten dan bij ons.
Op de tweede avond waren we op onze kamer in het hotel 9 hoog toen alles opeens begon te wiebelen. Aardbeving! Schrikken natuurlijk maar uiteindelijk viel het allemaal mee. Later opgezocht maar het epicentrum was wel 250 km bij ons vandaan.
Maandagavond hebben we de trein naar Turpan genomen. Het inchecken veroorzaakte wel weer wat stress. Telkens paspoort en kaartje laten zien en bij de meesten werd het zakmes en de spuitbussen uit de bagage gehaald. Op een of andere manier is mijn zakmes ontsnapt! Onze reisleider heeft nog van alles geprobeerd om ze terug te krijgen maar het is niet gelukt.
In de trein waren we verdeeld over soft en hardsleepers. In deze trein was dat verschil niet heel groot. We slapen met vier personen in een coupé. Onze bedden waren wat dunner en smaller. In elke trein wagon is er een toilet en wat wastafels. Ook is er een tappunt voor heet water. Dat is handig want als je lang in de trein zit, zoals wij wil je graag af en toe een kopje thee of koffie maken. Ook zie je iedereen hier met bekers mie. Daar hoeft alleen heet water bij en je hebt een lekkere maaltijd. Bij het kopen ervan moet je wel geluk hebben want sommigen zijn erg pittig. Goed op de plaatjes letten bij het kopen.
Ik heb best lekker geslapen in de trein. Alleen af en toe wakker geweest als de trein stopt maar daarna sliep ik wel weer verder. De volgende dag zijn we uitgestapt in Turpan. De Chinezen noemen dat trouwens Tulufan, ze kunnen de r niet uitspreken.
Turpan is heet! Het ligt aan de rand van de Gobi woestijn in een oase en ook nog eens 150 m onder de zeespiegel. Toen wij er waren was het er ruim 40 graden. De stad is ook nog voor een groot deel Oeigoers en dat merk je aan het eten en de mensen met de witte mutsjes. Maar je ziet er ook veel chinezen en die lopen er erg modern gekleed bij. Wel zijn ze erg bang om bruin te worden. Ze pakken zichzelf helemaal in en lopen dan ook nog met een parasol boven hun hoofd.
We zijn daar in een museum wezen kijken, heerlijk met airco, en hebben daar heel oude mummies gezien. Door de hitte en droogte gaat dat daar vanzelf. In Turpan worden ook veel druiven geteeld. Daar maken ze dan rozijnen van omdat ze zo snel kunnen drogen.
Van Turpan gaan we met de trein naar Dunguang.
Kirgizië
Kirgizië
Vanuit Bishkek zijn we via een pas naar het Issy-Kul meer gereden. Eigenlijk betekent Issy-Kul: warm meer. Dat komt omdat er ergens een warme bron in zit. Het is een enorm meer en het ligt ook nog eens op 1600 meter hoog. Onderweg wat regen maar bij het meer scheen de zon weer. En de temperatuur is ook een aangename 20 graden. We slapen dit keer weer in een homestay in Tamchi. Jammer genoeg deed bij ons het warme water het niet. Bij het meer wat gewandeld en pootje gebaad. Niet heel erg koud maar ik ben toch maar niet gaan zwemmen. Het ziet er allemaal wat vervallen uit. In de Sovjettijd kwamen hier veel Russen vakantie houden maar dat is nu niet meer zo. Het was ook erg rustig op het strand.
In Karakol, onze volgende stopplaats langs het meer zaten we verdeeld over twee verschillende homestays. Prima kamer en een goede douche. Ook heerlijk eten. Ze zorgen hier erg goed voor ons. Wel is het niet altijd makkelijk om te communiceren omdat bijna niemand Engels spreekt. Karakol heette in de Sovjettijd: Prezwalski. Niet naar het paard maar naar de ontdekkingsreiziger. Waar ook het paard naar genoemd is. Dat wist ik ook niet maar hij is hier gestorven en er is een museum over hem waar we geweest zijn. 's Avonds hebben we samen voetbal gekeken omdat België speelde. Ze hebben nog gewonnen ook tot Lucs verbazing.
Onderweg naar de volgende overnachtingsplaats zijn we op initiatief van André, onze Kirgizische gids, gestopt bij Fairytale Vally. Dat was echt een sprookje zo mooi. Heuvels in allerlei kleuren aarde en in de meest bijzondere vormen. We hebben daar heerlijk rond kunnen dwalen. Daarna zijn we naar onze eerst Yurt gegaan. We wijken vanwege het weer wat af van het officiële programma. Het regent op het moment in de bergen wat te veel. Daarom nu een Yurt aan de kust van het meer. We slapen op de grond op dikke dekens. We krijgen wel een gewoon dekbed. Dit was een kamp speciaal voor toeristen dus we hadden nog wel een toilet en een douche. Wel alles in de buitenlucht dus dat is fris als je er 's nachts uit moet.
Toch goed geslapen en de volgende morgen vroeg vertrokken naar Tuura Suu. Weer een Yurt. Het ligt in een prachtig dal en omdat we er vroeg waren hebben we nog een prachtige wandeling in de bergen kunnen maken. Onder weg kwamen we nog een kudde paarden tegen. Die kwamen over een bergkam naar beneden rennen recht op ons af. Gelukkig stopten ze precies op tijd! Maar wat is dat een mooi gezicht.
We waren net op tijd weer bij onze Yurten want er kwam een grote onweersbui aan. Gelukkig kunnen we hier bij de mensen in huis zitten en eten. Vooral ook omdat het goed koud wordt als de zon weg is. Erg lekker gegeten en als je de keuken ziet snap je niet hoe ze het doen.
De volgende ochtend vertrokken richting het Son-Kul meer. Dat ligt op 3000meter hoogte. De weersvoorspelling was niet echt goed maar in de ochtend scheen de zon nog. Nog wat inkopen gedaan op de markt in Bokorbovich. Leuk om te zien dat de oudere mannen nog de originele vilthoeden dragen. Op weg naar boven werd het steeds donkerder en uiteindelijk begin het te regenen. Wel een prachtige omgeving waar de Yurten lagen. Maar wat stond er een koude wind! Als het even droog was kon je wel wat wandelen om warm te worden maar verder was het een koude bedoening. We lagen dan ook al vroeg in bed. De volgende ochtend zouden we om 11 uur vertrekken maar eenstemmig hebben we dat vervroegd. Het was toen zelfs aan het sneeuwen. Een prachtige tocht door de bergen naar beneden naar de stad Naryn. Daar weer in een homestay om lekker warm te worden. In de middag nog even de stad in waar we werden overvallen door een onweersbui. Wij stonden met z'n drieën te wachten tot het droog zou worden toen iemand ons een lift aanbood. Een erg luxe auto en hij wilde er geen geld voor hebben. Aardige mensen hier.
Nu gingen we de volgende nacht weer in een Yurt op 3200 meter slapen en daar zag ik best wel tegenop na de koude nacht bij het Son-Kul meer. Dat viel uiteindelijk enorm mee. Ten eerste was daar geen wind en scheen de zon. En ten tweede was deze Yurt beter geïsoleerd en had een goede kachel. Ook konden we binnen eten en ontbijten. Nog een lange wandeling omhoog de bergen in gemaakt. Erg veel bergmarmotten gezien. En natuurlijk weer veel bloemen waaronder edelweiss.
Dit was onze laatste nacht in Kirgizië. De grensovergang naar China vergde weer veel controles en natuurlijk weer een lunchpauze van de douane. Alles bij elkaar wel weer 2,5 uur maar nu zijn we in China. Internet is hier niet echt toegankelijk en zaken als whatsapp, Google en Gmail werken hier niet. Wel kan ik mail ontvangen via mijn Casema adres. Volgende keer verder over China.
Kazachstan en Bishkek (Kirgizië).
Turkmenistan en Oezbekistan
Na Ashgabat zijn we doorgereden naar Mary. Een reis door de woestijn waarbij we ook dromedarissen hebben gezien. Vlak bij Mary is een oude ruïne stad: Merv. Deze stad is in het verleden verschillende malen vernietigd waaronder door Alexander de Grote en later nog door de mongolen. Telkens is hij op een andere plaats weer opgebouwd. Nu staan er van twee steden nog resten en kan je zien hoe groot het vroeger is geweest. Dat is wel indrukwekkend. De afstanden zijn groot en we werden met de bus van de ene naar de andere kant gereden. Gelukkig maar want het was er goed heet. Wel 42 graden. En je zit midden in de woestijn dus de wind is ook lekker warm.
Mary was weer net zo vol met witmarmeren gebouwen als Ashgabat ook ons hotel. 's Avonds op het terras gegeten maar mijn maag vond het niet leuk, dus ik ben vroeg naar bed gegaan.
De volgende ochtend vroeg vertrokken richting grens Oezbekistan. Ik was nog steeds wat misselijk maar een hele dag in de bus moet dan wel kunnen. Onderweg moesten we een rivier met een pontonbrug oversteken. Blijkbaar is een volgeladen bus te zwaar dus moest iedereen eruit om te voet de brug over te gaan. De 2 zieken, waaronder ik, mochten gelukkig blijven zitten.
De grensovergang was weer een hele onderneming: paspoortcontrole, 600m lopen, bagagecontrole, paspoortcontrole en Turkmenistan uit. Dan een busje naar de Oezbeekse grens, een uur buiten wachten vanwege de lunchpauze, paspoortcontrole, nog een keer paspoortcontrole, briefje in tweevoud invullen met de hoeveelheid geld die je bij je hebt, bagagecontrole (intensief deze keer) en nog een keer paspoortcontrole! En dit alles bij 42 graden Celsius. Ik was blij toen ik weer in de bus zat.
Het laatste stuk van de reis heb ik wat zitten dutten in de bus. Laat in Buchara aangekomen. Een erg leuk hotel met een gezellige binnenplaats.
Buchara is een prachtige stad. Wij zaten met het hotel in de oude binnenstad. En die staat vol met bijzondere gebouwen. Het enige waar ik aan moest wennen is dat het hier wat meer toeristisch is. Dat maakt dat er veel souvenir winkels zijn en de verkopers zijn wat opdringerig. Toch is de sfeer veel meer ontspannen dan in Turkmenistan. Je kunt gewoon de gang gaan en als je door de kleine straatjes loopt groet iedereen vriendelijk. Ze spreken meestal geen Engels en ik geen Oezbeeks of Russisch maar met gebaren kom je ook een heel eind.
Het is een fijne stad om twee vrije dagen te hebben. Ook handig voor de was! Maar die is met deze temperaturen wel snel droog.
Vanuit Buchara naar Samarkand gereden. Gaande weg de reis werd het steeds groener. Veel velden met graan en katoen. Een prachtige omgeving. Ook Samarkand is prachtig. Wel groter als Buchara maar met prachtige brede lanen. Ook weer veel oude gebouwen met mooi tegelwerk.
Vandaag vanuit Samarkand naar Tashkent gereden. Onderweg een enorm vruchtbare omgeving. Veel graan en katoenvelden en zelfs rijstvelden gezien. Je ziet veel mensen op het land werken en ook langs de weg wordt het onkruid met de hand weggehaald. Ook zie je kuddes koeien en schapen met een herder. Die is soms te voet maar vaker zit hij op een ezel. Je ziet hier trouwens nog regelmatig een ezelkar langskomen ook op de snelweg.
Tashkent is de hoofdstad van Oezbekistan. Een enorm grote stad waarin je de Russische invloed nog steeds ziet. Grote brede wegen met hoge flatgebouwen, die er wat vervallen uitzien. Wel veel groen. Wij zitten in een enorm groot, oud Russisch, hotel. Het heeft 16 verdiepingen en wij zitten op 12e. Wel een luxe ruime kamer. Naast het hotel is het nieuwe parlementsgebouw en raad eens wat: het is van wit marmer! Er staan twee zilveren ooievaars op.
Vanavond Koreaans gegeten. Heerlijk, voor het eerst in tijden weer eens niet zulk vet eten. Mijn maag is er blij mee.
Morgen vertrekken we hier weer. De komende periode is de WiFi er waarschijnlijk niet dus het kan zijn dat mijn volgende bericht pas vanuit China komt en daar zijn we pas op 24 juni.
Asgabat, Turkmenistan
We hebben Iran verlaten. Via een mooi gebergte de grens over. Dat was nog wel een hele belevenis. Eerst Iran uit: 2 keer paspoortcontrole en toen lopend Turkmenistan in nog eens 3 of 4 keer het paspoort laten zien. $65 betalen voor een visum, wat trouwens vrij vlot in ons paspoort zat. En net toen alles klaar was en we door konden was het middagpauze en konden we een uur wachten! Maar ons meegebrachte brood opgegeten.
in de bus krijgen we hier een gids van het land mee en er zijn een hoop regels waar we ons aan dienen te houden. De belangrijkste is wel dan je geen officiële gebouwen mag fotograferen. Maar wij weten natuurlijk niet waar die staan ;). Wel kon gelijk onze hoofddoek af en kon ik mijn mouwen oprollen.
De stad heeft iets surrealistisch. Grote brede straten, met overal wit marmeren gebouwen. Alles is ter ere van Turkmenbashi, de vorige president van dit land . Ook veel beeltenissen van de huidige. Maar nog geen standbeelden. Vandaag hebben we een, verplichte, stadstour gehad langs allerlei grootschalige projecten. Alleen onze groep en verder weinig mensen gezien. Wel nog een aantal bruiloften gezien. De bruid is veelkleurig aangekleed en krijgt een soort van tapijt over haar hoofd met witte franjes voor haar gezicht. Iedereen zingt haar toe.we mochten foto's maken. Ook van de gasten van de bruiloft. Ik hoop dat ik ze van hieruit op de log kan zetten anders houden jullie ze tegoed.
Het is hier met internet vreemd: ik kan wel, moeizaam, mailen en heb net ontdekt dat ik op mijn log kan. Ander zaken zoals Whatapp, FaceTime en Facebook werken niet: geblokkeerd.
Daarom Rian: ik had je willen bellen voor je verjaardag maar dat houd je nog tegoed. Ik hoop dat je toch een fijne verjaardag hebt.
Verder zijn er ook een hoop goede verschillen met Iran: ten eerste zijn er geen kledingvoorschriften, er zijn terrasje met lekker eten en bier en ons hotel heeft een zwembad. daar ga ik zometeen gebruik van maken. De voorspelling voor vandaag was namelijk 40 graden en dan trekt en bad wel.
Mashad
Inmiddels zijn we in onze laatste stopplaats in Iran aangekomen. Zowat de heiligste plaats van Iran. Hier is de schrijn van de 8e iman na Mohammed: Imam Reza. En de enige schrijn van de sjiieten in Iran. Dus daar moet iedereen heen. Het schijnt dat er hier minimaal 16 miljoen toeristen per jaar komen. Vanmorgen zijn wij er ook heengegaan. Maar we werden direct als niet moslims geidentificeerde. Dat betekende dat we niet op eigen houtje het heiligdom mochten verkennen. We kregen een gids mee, moesten een film bekijken en mochten niet overal in. Jammer maar we hebben wel het een en ander gezien.
Afgelopen dagen hebben we veel gereisd. Na de tuinen van Shiraz volgden een aantal reisdagen door de woestijn. Onderweg nog een ijstoren en een vervallen dorp bezocht. Zo'n ijstoren werd gebruikt om ijs te maken in de winter en dan konden ze het in de zomer gebruiken. In Yazd zijn we ook nog in het watermuseum geweest. Ze hadden hier een heel ingenieus systeem om het water vanuit de heuvels in de dorpen te krijgen. Soms met wel honderden kilometers lange buizen. En dat al 500 jaar geleden!
In Yazd was ook een vuurtempel van de Zoroastriers. Voor de Zoroastriers was vuur een van de belangrijkste elementen. De aarde was ook erg belangrijk en mocht niet verontreinigd worden door de doden. Die werden dan ook niet begraven maar in een toren van de stilte gelegd waar de gieren ze konden opeten. Nu mag dat niet meer maar we hebben nog wel zo'n oude toren bezocht.
Elke dag komen we weer andere rituelen tegen. Zo wordt er in Yazd bij speciale ceremonies ook een soort van grote doodskist rondgedragen, zoals bij een processie, door sterke mannen. Wij hebben er een training van bij mogen wonen.Bijzonder intensief en dat bij een temperatuur van tegen de 40 graden.
In de woestijn was het telkens ook zo heet. Gelukkig hebben we airco in de bus en ook op de kamers. In Tabas was het hotel wat primitiever dan we gewend waren en we kregen ook geen ontbijt. Dus zaten we gisteren om 6 uur op de stoep van het hotel te ontbijten! Tijdens de rit naar hier kwam er steeds meer bewolking en toen we in Mashad aankwamen onweerde en regende het. En het was koud: nog maar 20 graden. Vanmorgen scheen de zon weer maar nu zijn er weer wolken en onweert het. Nog geen regen.
Morgen gaan we Iran verlaten richting Turkmenistan. Ik ben benieuwd hoe het daar is. Vriendelijker dan hier kunnen we bijna niet worden ontvangen.
Shiraz
Na 3 nachten Isfahan zijn we gisteren doorgereisd naar Shiraz. Maar eerst over Isfahan want dat is een heel bijzondere stad. Langs de straten staan hele hoge platanen zodat er altijd schaduw is. Dat mag ook wel want het was er warm! Ongeveer 35 graden. De eerste volle dag hebben we gebruikt om alle bezienswaardigheden te bekijken zodat we daarna een echte vrije dag hadden. Dat betekende opmeten dag: twee moskeeën, twee paleizen en een kathedraal. En allemaal uitbundig gedecoreerd. Ik blijf foto's maken. Thuis wordt het nog een hele klus om ze allemaal uit te zoeken. De kathedraal was helemaal bijzonder. Hij was gebouwd door Armeense vluchtelingen en van binnen helemaal beschilderd met voorstellingen uit de bijbel en dat zie je hier niet veel.
De tweede dag hebben we in de ochtend nog maar weer eens een moskee bekeken en in de middag zijn we naar de moskee gelopen en daar een bloementuin bekeken en nog een tijd bij de Kasjou brug gezeten. Het was vrijdag, wat hier een vrije dag is. Hele families zitten dan bij het water of in parken en genieten van de buitenlucht. Wij krijgen dan veel vragen, maar we kregen ook thee aangeboden met een soort van schijfje suiker met kaneel wat je samen moet opdrinken. Lekker! Daarna nog teruggelopen naar het centrale plein in de stad. Ook daar was het gezellig druk. Heerlijk zo'n dagje zonder veel verplichtingen en vooral dat het in een stad was met een ontspannen sfeer.
Gisteren onderweg Persepolis bezocht. Dit was in de oudheid, ongeveer tussen 500 en 250 voor Christus, een soort van ceremoniele stad. Hierin een aantal paleizen en koningsgraven. Uiteindelijk heeft Alexander de Grote dit verwoest. Als je er rondloopt is het bijna niet voor te stellen hoe groot het moet zijn geweest. Perzie was toen een enorm land wat wel 30 andere vpolken overheerste. Er zijn nog reliëfs bewaard gebleven waarin als die volken zijn afgebeeld met de geschenken die ze voor de koning meebrachten. We hebben er ruim twee uur rondgelopen ondanks de hitte (37 graden). Laat in Shiraz aan gekomen.
Vanmorgen maar weer eens een moskee bekeken. Deze heeft veel meer roze in de betegeling. Weer eens wat anders. Daarna nog een prachtige tuin en een mooi huis. Lekker thee gedronken in de schaduw. Nu even de warmte ontvlucht en even tijd om te schrijven.